zaterdag, augustus 30, 2008
Jan Kerkhof
Drijvendekracht achter reconstructie Peel & Maas
Jan Kerkhof thuis aan de Coxsebaan in Boerdonk. De wethouder Jan Kerkhof verschilt in niets van de huiselijke Jan. Behalve dan misschien dat hij er na een noodgedwongen werkloze zomer een stuk minder vermoeid uitziet.Kerkhof geeft gewoon uit de losse pols zijn visie op zaken die gespeeld hebben, nog lopen en in gang gezet zouden moeten worden. Met zijn vertrek is een schat aan kennis en ervaring uit het Veghelse gemeentehuis verdwenen.
Als er één iemand in Veghel was die de lijnen voor de toekomst uitzette, dan was het Jan Kerkhof. Hij betreurt het dat hij zijn post voortijdig heeft moeten verlaten, als gevolg van de crisis in het Veghelse gemeentehuis waarbij het hele college en vrijwel de gehele ambtelijke top vertrok. Hij wil over deze kwestie niet praten. Aan de keukentafel van zijn bijna honderd jaar oude boerderij zakt Kerkhof een beetje onderuit op zijn stoel. Hij neemt een slok van zijn thee. Sinds zijn achtste woont hij hier, in het stamhuis van zijn moeder, aan de Coxsebaan in Boerdonk. Als geboorteplaats staat echter Uden in zijn paspoort. "Daar ben ik geboren", wijst hij op een muurschildering boven de schouw. Het klooster van de zusters Birgittinessen is duidelijk herkenbaar. Zijn vader dreef een boerderij binnen de kloostermuren. "Jas van de nonnen, noemden ze hem in Uden." De jongste boerenzoon genoot een, zeker naar de huidige maatstaven, relatief spartaanse opvoeding. "Om 6.00 uur lag er hier niemand meer op bed. Maar dat was bij andere boerenbedrijven niet anders." Hard werken, sober leven. Binnen deze kaders is Jan steeds blijven werken. Nog elke dag is hij er voor zevenen uit. "Sinds ik een paar jaar geleden problemen met mijn gezondheid kreeg probeer ik voor twaalf uur 's nachts op bed te liggen. Zoals ik het zie krijgt iedereen voor elke nieuwe dag een koffertje met energie. Is dat koffertje leeg, dan moet je stoppen. Je kunt nog wel putten uit een ander koffertje, maar als dat leeg is ben je er geweest. Dat is een les die ik te laat heb geleerd."Kerkhof was na 14 jaar bezig aan zijn laatste periode als wethouder.
"Ik voelde me nog zeker niet over mijn houdbaarheidsdatum als bestuurder. Maar een keer is het mooi geweest. En je mag de vernieuwing binnen de partij ook niet blokkeren." Toch blijft het zuur dat hij het werk voortijdig heeft moeten eindigen. " Na zo'n lange periode heb je zoveel ervaring en zo'n uitgebreid netwerk dat dingen veel sneller geregeld kunnen worden. Het effect van alles wat je doet is veel groter." Kerkhof vindt dan ook niet dat hij te lang op het bestuurderspluche is blijven zitten. "Als ik ergens geen heil in zie, dan is het de huidige tendens van voortdurende managementswisselingen. Elke twee jaar iemand anders aan het roer dat werkt niet. Zo kun je nooit een beleid voor de langere termijn vormgeven en bewaken. Op het terrein van ruimtelijke ordening al helemaal niet. Met de procedures van nu maak je in een periode van vier jaar niet mee dat je van idee tot uitvoering komt." Op zijn vakgebied heeft Kerkhof naar eigen gevoel steeds maar één ding centraal gesteld: kwaliteit. "Daar moet je als bestuurder nooit concessies aan doen.
Ik hoop bijvoorbeeld dat mijn opvolgers bij Veghels Buiten vasthouden aan de gekozen opzet." Deze nieuw te bouwen wijk mag zich straks met recht mooiste wijk van Europa noemen, vindt Kerkhof, die zelf aan de basis van het plan stond. "Het is zo verleidelijk om te kiezen voor de winst van vandaag. Maar als bestuurder moet je je in deze zaken spijkerhard opstellen. Want kwaliteit is leefbaarheid en vitaliteit voor de lange termijn. Dat is onbetaalbaar. Ik wil graag opgetekend zien dat ik wat dat betreft nog wel eens een stuk idealisme mis bij bestuurders." Terugkijkend op zijn carrière als wethouder is Kerkhof niet ontevreden over de verwezenlijking van zijn eigen ideaalbeeld voor de Veghelse gemeenschap. "Als ik door Mariaheide of een ander kerkdorp fiets of door Veghel-Zuid, dan ziet dat er perfect uit. En dat het kanaal nu wordt aangepakt en geschikt gemaakt voor grotere schepen, dat was nooit gebeurd als we er in Veghel niet met een zekere bezetenheid aan hadden getrokken. En met het HOV (hoogwaardig openbaar vervoer, red.) komt het ook goed. Daar ben ik van overtuigd." De enorme verdiensten van de 'bezeten' wethouder zijn evident. Maar er was ook kritiek. Met name op de traagheid waarmee de verpaupering van de Sluistraat en omgeving een halt wordt toegeroepen.
En ook op het 'wegmoffelen' van het Zwijsen College op het sportpark. Volgens Kerkhof is er van wegmoffelen geen sprake. " Mensen doen net of het in de rimboe komt. Maar daarmee gaan ze voorbij aan de geweldige kansen die er in het sportpark liggen voor het Zwijsen. Er is daar op het gebied van cultuur, natuur en beweging een enorme kwaliteit." Over Veghel-West: "Mensen hebben geen benul van de enorme complexiteit van zo'n grote inbreidingslocatie. Je hebt met zoveel partijen en procedures te maken, dat wil je niet weten. Maar ook hier is bewust gekozen voor kwaliteit. Geen postzegelplannen waar we straks allemaal van vinden dat het niet past. En misschien is de Noordkade wel een mooie plaats voor de nieuwe Blauwe Kei. Ik denk niet dat het betaalbaar is, maar wie weet." Inmiddels begint Kerkhof serieus na te denken over zijn eigen toekomst. Die ligt in ieder geval niet in het hectische bestaan van wethouder. " Burgemeester? Da's een mooie functie, maar niet voor mij. Ik hou het maar bij mijn stiel. Iets met een ruimtelijke inslag. We komen elkaar vast nog eens tegen." Bron:Brabantsdagblad 30 augustus 2008.
Jan Kerkhof thuis aan de Coxsebaan in Boerdonk. De wethouder Jan Kerkhof verschilt in niets van de huiselijke Jan. Behalve dan misschien dat hij er na een noodgedwongen werkloze zomer een stuk minder vermoeid uitziet.Kerkhof geeft gewoon uit de losse pols zijn visie op zaken die gespeeld hebben, nog lopen en in gang gezet zouden moeten worden. Met zijn vertrek is een schat aan kennis en ervaring uit het Veghelse gemeentehuis verdwenen.
Als er één iemand in Veghel was die de lijnen voor de toekomst uitzette, dan was het Jan Kerkhof. Hij betreurt het dat hij zijn post voortijdig heeft moeten verlaten, als gevolg van de crisis in het Veghelse gemeentehuis waarbij het hele college en vrijwel de gehele ambtelijke top vertrok. Hij wil over deze kwestie niet praten. Aan de keukentafel van zijn bijna honderd jaar oude boerderij zakt Kerkhof een beetje onderuit op zijn stoel. Hij neemt een slok van zijn thee. Sinds zijn achtste woont hij hier, in het stamhuis van zijn moeder, aan de Coxsebaan in Boerdonk. Als geboorteplaats staat echter Uden in zijn paspoort. "Daar ben ik geboren", wijst hij op een muurschildering boven de schouw. Het klooster van de zusters Birgittinessen is duidelijk herkenbaar. Zijn vader dreef een boerderij binnen de kloostermuren. "Jas van de nonnen, noemden ze hem in Uden." De jongste boerenzoon genoot een, zeker naar de huidige maatstaven, relatief spartaanse opvoeding. "Om 6.00 uur lag er hier niemand meer op bed. Maar dat was bij andere boerenbedrijven niet anders." Hard werken, sober leven. Binnen deze kaders is Jan steeds blijven werken. Nog elke dag is hij er voor zevenen uit. "Sinds ik een paar jaar geleden problemen met mijn gezondheid kreeg probeer ik voor twaalf uur 's nachts op bed te liggen. Zoals ik het zie krijgt iedereen voor elke nieuwe dag een koffertje met energie. Is dat koffertje leeg, dan moet je stoppen. Je kunt nog wel putten uit een ander koffertje, maar als dat leeg is ben je er geweest. Dat is een les die ik te laat heb geleerd."Kerkhof was na 14 jaar bezig aan zijn laatste periode als wethouder.
"Ik voelde me nog zeker niet over mijn houdbaarheidsdatum als bestuurder. Maar een keer is het mooi geweest. En je mag de vernieuwing binnen de partij ook niet blokkeren." Toch blijft het zuur dat hij het werk voortijdig heeft moeten eindigen. " Na zo'n lange periode heb je zoveel ervaring en zo'n uitgebreid netwerk dat dingen veel sneller geregeld kunnen worden. Het effect van alles wat je doet is veel groter." Kerkhof vindt dan ook niet dat hij te lang op het bestuurderspluche is blijven zitten. "Als ik ergens geen heil in zie, dan is het de huidige tendens van voortdurende managementswisselingen. Elke twee jaar iemand anders aan het roer dat werkt niet. Zo kun je nooit een beleid voor de langere termijn vormgeven en bewaken. Op het terrein van ruimtelijke ordening al helemaal niet. Met de procedures van nu maak je in een periode van vier jaar niet mee dat je van idee tot uitvoering komt." Op zijn vakgebied heeft Kerkhof naar eigen gevoel steeds maar één ding centraal gesteld: kwaliteit. "Daar moet je als bestuurder nooit concessies aan doen.
Ik hoop bijvoorbeeld dat mijn opvolgers bij Veghels Buiten vasthouden aan de gekozen opzet." Deze nieuw te bouwen wijk mag zich straks met recht mooiste wijk van Europa noemen, vindt Kerkhof, die zelf aan de basis van het plan stond. "Het is zo verleidelijk om te kiezen voor de winst van vandaag. Maar als bestuurder moet je je in deze zaken spijkerhard opstellen. Want kwaliteit is leefbaarheid en vitaliteit voor de lange termijn. Dat is onbetaalbaar. Ik wil graag opgetekend zien dat ik wat dat betreft nog wel eens een stuk idealisme mis bij bestuurders." Terugkijkend op zijn carrière als wethouder is Kerkhof niet ontevreden over de verwezenlijking van zijn eigen ideaalbeeld voor de Veghelse gemeenschap. "Als ik door Mariaheide of een ander kerkdorp fiets of door Veghel-Zuid, dan ziet dat er perfect uit. En dat het kanaal nu wordt aangepakt en geschikt gemaakt voor grotere schepen, dat was nooit gebeurd als we er in Veghel niet met een zekere bezetenheid aan hadden getrokken. En met het HOV (hoogwaardig openbaar vervoer, red.) komt het ook goed. Daar ben ik van overtuigd." De enorme verdiensten van de 'bezeten' wethouder zijn evident. Maar er was ook kritiek. Met name op de traagheid waarmee de verpaupering van de Sluistraat en omgeving een halt wordt toegeroepen.
En ook op het 'wegmoffelen' van het Zwijsen College op het sportpark. Volgens Kerkhof is er van wegmoffelen geen sprake. " Mensen doen net of het in de rimboe komt. Maar daarmee gaan ze voorbij aan de geweldige kansen die er in het sportpark liggen voor het Zwijsen. Er is daar op het gebied van cultuur, natuur en beweging een enorme kwaliteit." Over Veghel-West: "Mensen hebben geen benul van de enorme complexiteit van zo'n grote inbreidingslocatie. Je hebt met zoveel partijen en procedures te maken, dat wil je niet weten. Maar ook hier is bewust gekozen voor kwaliteit. Geen postzegelplannen waar we straks allemaal van vinden dat het niet past. En misschien is de Noordkade wel een mooie plaats voor de nieuwe Blauwe Kei. Ik denk niet dat het betaalbaar is, maar wie weet." Inmiddels begint Kerkhof serieus na te denken over zijn eigen toekomst. Die ligt in ieder geval niet in het hectische bestaan van wethouder. " Burgemeester? Da's een mooie functie, maar niet voor mij. Ik hou het maar bij mijn stiel. Iets met een ruimtelijke inslag. We komen elkaar vast nog eens tegen." Bron:Brabantsdagblad 30 augustus 2008.
