zaterdag, juli 04, 2009
Jan Kerhof over het buitengebied
Toen de provincie hem eind vorig jaar benaderde om Henk Hendriksen op te volgen als voorzitter van reconstructiecommissie de Peel, hoefde Jan Kerkhof niet lang na te denken. "Ik heb meteen ja gezegd. Er is nog zoveel te doen en het onderwerp is zó breed, daar zet ik me graag voor in."
Kerkhof (55), sinds een paar maanden tijdelijk wethouder ruimtelijke ontwikkeling en volkshuisvesting in Oirschot, is bepaald geen onbekende in reconstructieland. Als wethouder van de gemeente Veghel stond hij aan de basis van menig reconstructieplan in die gemeente en daarnaast was hij geruime tijd vice-voorzitter van reconstructiecommissie Peel en Maas.
"Nog vóór het uitbreken van de varkenspest ging het in dorpen als Erp, Boekel en Gemert over de toekomst van de intensieve veehouderij", legt Kerkhof uit. "De pest zelf heeft het proces eigenlijk alleen maar versneld." Hoewel hij geboren is in Uden, is Kerkhof al een 'flink deel van z'n leven' op de Peel gericht.
"Ik woon al jaren in Boerdonk en als ik wakker word kan ik de toren van De Mortel zien. Bovendien heb ik ook in Helmond gewoond en heb ik jarenlang in de Peeldorpen gevoetbald." De reconstructie van de Peel hij spreekt zelf liever van plattelandsvernieuwing is de afgelopen jaren goed op gang gekomen, constateert ook Kerkhof.
"Natuurlijk is dat mede te danken aan de voortrekkersrol die met name Gemert-Bakel heeft vervuld. Voor wat betreft de uitvoering van de plannen is er een grote verantwoordelijkheid bij de gemeenten neergelegd. Men moet op zoek naar nieuwe economische dragers, want met de landbouw alleen redden we het in de toekomst niet meer. Dat besef is nu zo langzamerhand wel overal doorgedrongen."
De uitvoering van de reconstructieplannen stuit niet alleen in de Peel met enige regelmaat op weerstand. Een voorbeeld daarvan is de discussie over de megastallen.
"Van de ene kant begrijp ik de kritiek, maar van de andere kant is het wel zo dat ook in de landbouw schaalvergroting nodig is. Vroeger telde Brabant zo'n 26.000 landbouwbedrijven, straks zijn er daar nog maar 8.000 van over. Ik heb zelf met de hand leren melken. Dat daar nog ooit een robot voor zou worden uitgevonden, had ik vroeger nooit durven dromen.''
''Schaalvergroting zie je niet alleen bij bedrijven met varkens en kippen. Je hebt voortaan ook grootschalige, bijna akkerbouw-achtige bedrijven in groenteteelt. Dat zijn ook enorme bedrijven, alleen stuiten die op veel minder weerstand."
Volgens Kerkhof moet in het geval van de megastallen wel nadrukkelijk naar met name de inpassing in het landschap worden gekeken. "Daarom ben ik ook niet onverdeeld gelukkig met het beleid dat steeds meer gemeenten voeren om het buitengebied welstandsvrij te maken.''
''De sector moet wel snappen dat ze kritiek op grote plannen serieus moet nemen, anders gaat ze het op dat terrein verliezen. Ze moeten wel beseffen dat we hier met z'n allen in een verdomd dichtbevolkt gebied zitten."
Het afblazen van plannen ziet Kerkhof als een 'onderdeel van het tijdsgewicht waarin we nu zitten'. "Natuurlijk is het jammer dat zo'n groot glastuinbouwproject als in Deurne niet doorgaat. Maar ook hier geldt: de markt bepaalt wat kan.''
''De prijs van een aantal producten is nu zó laag dat er bijna geen droog brood mee te verdienen is. Maar dat is niet alleen in de tuinbouw zo, ook sectoren als woningbouw en industrie hebben het moelijk."
Toch is het volgens Kerkhof van belang dat juist in deze tijd wordt ingezet op innovatie. "Gelukkig zijn er ook onderdelen die nu wél gewoon doorgaan." Als voorbeelden noemt de Boerdonkenaar beekherstel, waterbeheersing, toerisme en integrale dorpsontwikkelingsplannen (idops). Kerkhof signaleert dat kwaliteit en duurzaamheid steeds belangrijker worden. "Een goede ondernemer koerst op meer duurzaamheid. Je hebt nu al kassen die meer aan de warmte in die kassen verdienen dan aan het product dat ze telen."
Kerkhof hoopt dat de uitvoering van de reconstructieplannen straks niet negatief beïnvloed wordt door de gemeenteraadsverkiezingen. "Het is in het belang van de gemeenten dat de plannen doorlopen. Er ligt in totaal een miljard euro klaar om in Brabant te investeren. Het zou een gemiste kans zijn als dat geld op de plank blijft liggen." Eindhovensdagblad 2 juli 2009.
Kerkhof (55), sinds een paar maanden tijdelijk wethouder ruimtelijke ontwikkeling en volkshuisvesting in Oirschot, is bepaald geen onbekende in reconstructieland. Als wethouder van de gemeente Veghel stond hij aan de basis van menig reconstructieplan in die gemeente en daarnaast was hij geruime tijd vice-voorzitter van reconstructiecommissie Peel en Maas.
"Nog vóór het uitbreken van de varkenspest ging het in dorpen als Erp, Boekel en Gemert over de toekomst van de intensieve veehouderij", legt Kerkhof uit. "De pest zelf heeft het proces eigenlijk alleen maar versneld." Hoewel hij geboren is in Uden, is Kerkhof al een 'flink deel van z'n leven' op de Peel gericht.
"Ik woon al jaren in Boerdonk en als ik wakker word kan ik de toren van De Mortel zien. Bovendien heb ik ook in Helmond gewoond en heb ik jarenlang in de Peeldorpen gevoetbald." De reconstructie van de Peel hij spreekt zelf liever van plattelandsvernieuwing is de afgelopen jaren goed op gang gekomen, constateert ook Kerkhof.
"Natuurlijk is dat mede te danken aan de voortrekkersrol die met name Gemert-Bakel heeft vervuld. Voor wat betreft de uitvoering van de plannen is er een grote verantwoordelijkheid bij de gemeenten neergelegd. Men moet op zoek naar nieuwe economische dragers, want met de landbouw alleen redden we het in de toekomst niet meer. Dat besef is nu zo langzamerhand wel overal doorgedrongen."
De uitvoering van de reconstructieplannen stuit niet alleen in de Peel met enige regelmaat op weerstand. Een voorbeeld daarvan is de discussie over de megastallen.
"Van de ene kant begrijp ik de kritiek, maar van de andere kant is het wel zo dat ook in de landbouw schaalvergroting nodig is. Vroeger telde Brabant zo'n 26.000 landbouwbedrijven, straks zijn er daar nog maar 8.000 van over. Ik heb zelf met de hand leren melken. Dat daar nog ooit een robot voor zou worden uitgevonden, had ik vroeger nooit durven dromen.''
''Schaalvergroting zie je niet alleen bij bedrijven met varkens en kippen. Je hebt voortaan ook grootschalige, bijna akkerbouw-achtige bedrijven in groenteteelt. Dat zijn ook enorme bedrijven, alleen stuiten die op veel minder weerstand."
Volgens Kerkhof moet in het geval van de megastallen wel nadrukkelijk naar met name de inpassing in het landschap worden gekeken. "Daarom ben ik ook niet onverdeeld gelukkig met het beleid dat steeds meer gemeenten voeren om het buitengebied welstandsvrij te maken.''
''De sector moet wel snappen dat ze kritiek op grote plannen serieus moet nemen, anders gaat ze het op dat terrein verliezen. Ze moeten wel beseffen dat we hier met z'n allen in een verdomd dichtbevolkt gebied zitten."
Het afblazen van plannen ziet Kerkhof als een 'onderdeel van het tijdsgewicht waarin we nu zitten'. "Natuurlijk is het jammer dat zo'n groot glastuinbouwproject als in Deurne niet doorgaat. Maar ook hier geldt: de markt bepaalt wat kan.''
''De prijs van een aantal producten is nu zó laag dat er bijna geen droog brood mee te verdienen is. Maar dat is niet alleen in de tuinbouw zo, ook sectoren als woningbouw en industrie hebben het moelijk."
Toch is het volgens Kerkhof van belang dat juist in deze tijd wordt ingezet op innovatie. "Gelukkig zijn er ook onderdelen die nu wél gewoon doorgaan." Als voorbeelden noemt de Boerdonkenaar beekherstel, waterbeheersing, toerisme en integrale dorpsontwikkelingsplannen (idops). Kerkhof signaleert dat kwaliteit en duurzaamheid steeds belangrijker worden. "Een goede ondernemer koerst op meer duurzaamheid. Je hebt nu al kassen die meer aan de warmte in die kassen verdienen dan aan het product dat ze telen."
Kerkhof hoopt dat de uitvoering van de reconstructieplannen straks niet negatief beïnvloed wordt door de gemeenteraadsverkiezingen. "Het is in het belang van de gemeenten dat de plannen doorlopen. Er ligt in totaal een miljard euro klaar om in Brabant te investeren. Het zou een gemiste kans zijn als dat geld op de plank blijft liggen." Eindhovensdagblad 2 juli 2009.
