zaterdag, januari 15, 2011
Leren van een reconstructie
Reflectie op de rol van provinciale staten van Noord-Brabant bij het reconstructiebeleid
Aanleiding
Centraal staat de gedachte dat door middel van een ruimtelijke scheiding van functies de problemen in het landelijke gebied opgelost kunnen worden. Dit model gaat uit van maakbaarheid (revolutiemodel). Het buitengebied wordt ingedeeld in drie zones zijnde: extensiveringsgebied, verwevingsgebied en landbouwontwikkelingsgebieden.
Aanleiding van de reconstructie was de uitbraak van varkenspest in 1997 met als gevolg het ruimen van 11 miljoen varkens en de daarmee gepaard gaande kosten van 2,25 miljard euro.
Behoefte aan vitaal platteland
De uitbraak van de varkenspest komt op een moment waarop er al langer spraken is van een ruimtelijke patstelling tussen de belangen van gevestigde partijen in het buitengebied en nieuwe partijen die hun deel van het buitengebied opeisen. De behoefte is groot om een project te starten gericht op het verbeteren van omgevingskwaliteit en het verbeteren van sociaal-economische vitaliteit in het buitengebied. Brabant heeft daarbij gekozen voor gedetailleerde reconstructieplannen. Plannen die bovendien een planologische doorwerking kregen.
Intensieve samenwerking tussen gebiedspartijen
In Brabant werd gekozen voor intensieve samenwerking met partijen in het gebied. Deze partijen verenigde zich in reconstructiecommissies. Gezien de tijdsgeest is het algemeen belang niet voor iedereen overtuigend om ergens voor te zijn. Het eigenbelang wordt in een individualistische maatschappij steeds vaker verheven boven het algemeen belang. Overheden moeten daarom op zoek naar nieuwe oplossingen om gezamenlijke doelen te bereiken. In 2002 werden daarom sociaal-economische platforms ingesteld. Deze platforms brachten advies uit aan de reconstructiecommissies over sociaal-economische aspecten in de regio. Om deze sociaal-economische ontwikkelingen op gang te brengen werden in 2005 streekmanagers aangesteld. Ook budgetten beschikbaargesteld voor Integrale Dorpsontwikkel Plannen (IDOP) en aan de plaatselijke Leader groepen dragen bij aan het creëereen van een breed draagvlak.
Duurzame veehouderij
Over wat een duurzame veehouderij is is gedurende de uitvoering van de reconstructie verschil van mening ontstaan. Aanvankelijk, tijdens het opstellen van het reconstructieplan, gingen velen er van uit dat juist de traditionele stallen een risico vormen voor natuur, dier en mens. Moderne agroproductiebedrijven gesitueerd op geschikte plaatsen zouden de overlast moeten verminderen. Bedrijven die stoppen verkopen de productierechten aan collega veehouders die hun bedrijf moderniseren. Het gevolg is dat het totaal aantal dieren gelijk blijft maar dat de omvang van de bedrijven groter wordt. Inmiddels weten we dat de meningen over het vergroten van bedrijven uiteen lopen. De een is tegen megastallen terwijl anderen vinden dat het besluit om megastallen in te perken is genomen op basis van emoties en inhoudelijk niets van doen hebben met de gezondheidsproblemen die geitenhouderijen hebben veroorzaakt. Een inhoudelijke discussie over de schaal en de toekomst van deze sector, zou zijn vertroebeld door de emoties over de gezondheidsproblemen. Het lastige is dat vaak door een eigen bril gekeken wordt en eigen belang voorop staat waardoor het moeilijk is om tot een oplossing te komen ten gunste van het algemeen belang. Door de maatschappelijke verontrusting die ontstaan is is het debat over de toekomst van de agrarische sector opnieuw op de agenda geplaatst. Het lijkt erop dat de invalshoek dit keer breder is dan enkel het ruimtelijke perspectief zoals bij de reconstructie. De uitdaging is om de grote kloof tussen wetenschappelijke kennisontwikkeling en de politieke praktijk van alledag te dichten.
Voor het gehele document klik op de volgende link:
Leren van een reconstructie Leren van een reconstructie
Aanleiding
Centraal staat de gedachte dat door middel van een ruimtelijke scheiding van functies de problemen in het landelijke gebied opgelost kunnen worden. Dit model gaat uit van maakbaarheid (revolutiemodel). Het buitengebied wordt ingedeeld in drie zones zijnde: extensiveringsgebied, verwevingsgebied en landbouwontwikkelingsgebieden.
Aanleiding van de reconstructie was de uitbraak van varkenspest in 1997 met als gevolg het ruimen van 11 miljoen varkens en de daarmee gepaard gaande kosten van 2,25 miljard euro.
Behoefte aan vitaal platteland
De uitbraak van de varkenspest komt op een moment waarop er al langer spraken is van een ruimtelijke patstelling tussen de belangen van gevestigde partijen in het buitengebied en nieuwe partijen die hun deel van het buitengebied opeisen. De behoefte is groot om een project te starten gericht op het verbeteren van omgevingskwaliteit en het verbeteren van sociaal-economische vitaliteit in het buitengebied. Brabant heeft daarbij gekozen voor gedetailleerde reconstructieplannen. Plannen die bovendien een planologische doorwerking kregen.
Intensieve samenwerking tussen gebiedspartijen
In Brabant werd gekozen voor intensieve samenwerking met partijen in het gebied. Deze partijen verenigde zich in reconstructiecommissies. Gezien de tijdsgeest is het algemeen belang niet voor iedereen overtuigend om ergens voor te zijn. Het eigenbelang wordt in een individualistische maatschappij steeds vaker verheven boven het algemeen belang. Overheden moeten daarom op zoek naar nieuwe oplossingen om gezamenlijke doelen te bereiken. In 2002 werden daarom sociaal-economische platforms ingesteld. Deze platforms brachten advies uit aan de reconstructiecommissies over sociaal-economische aspecten in de regio. Om deze sociaal-economische ontwikkelingen op gang te brengen werden in 2005 streekmanagers aangesteld. Ook budgetten beschikbaargesteld voor Integrale Dorpsontwikkel Plannen (IDOP) en aan de plaatselijke Leader groepen dragen bij aan het creëereen van een breed draagvlak.
Duurzame veehouderij
Over wat een duurzame veehouderij is is gedurende de uitvoering van de reconstructie verschil van mening ontstaan. Aanvankelijk, tijdens het opstellen van het reconstructieplan, gingen velen er van uit dat juist de traditionele stallen een risico vormen voor natuur, dier en mens. Moderne agroproductiebedrijven gesitueerd op geschikte plaatsen zouden de overlast moeten verminderen. Bedrijven die stoppen verkopen de productierechten aan collega veehouders die hun bedrijf moderniseren. Het gevolg is dat het totaal aantal dieren gelijk blijft maar dat de omvang van de bedrijven groter wordt. Inmiddels weten we dat de meningen over het vergroten van bedrijven uiteen lopen. De een is tegen megastallen terwijl anderen vinden dat het besluit om megastallen in te perken is genomen op basis van emoties en inhoudelijk niets van doen hebben met de gezondheidsproblemen die geitenhouderijen hebben veroorzaakt. Een inhoudelijke discussie over de schaal en de toekomst van deze sector, zou zijn vertroebeld door de emoties over de gezondheidsproblemen. Het lastige is dat vaak door een eigen bril gekeken wordt en eigen belang voorop staat waardoor het moeilijk is om tot een oplossing te komen ten gunste van het algemeen belang. Door de maatschappelijke verontrusting die ontstaan is is het debat over de toekomst van de agrarische sector opnieuw op de agenda geplaatst. Het lijkt erop dat de invalshoek dit keer breder is dan enkel het ruimtelijke perspectief zoals bij de reconstructie. De uitdaging is om de grote kloof tussen wetenschappelijke kennisontwikkeling en de politieke praktijk van alledag te dichten.
Voor het gehele document klik op de volgende link:
Leren van een reconstructie Leren van een reconstructie
